Barański daje aktorom dużą swobodę interpretacji, oczywiście ograniczonej kadrem i tekstem. I może właśnie dlatego jego filmy są zbyt uczuciowe, a jednak często w nich jest zbyt mało emocji. Tu się nic nie zgadza, bo "klimat, taki przerażający i odstręczający" ale przecież jest nasz, taki normalny i swojski.

Polecam Andrzeja Barańskiego, to wybitny twórca jest (W domu, 1975).

W dobie zmieniających sie obrazów i ciągłego zaskakiwania akcją rzeczywistościa chaosu, właśnie monologi Pani Szapołowskiej wydaja mi sie majstersztykiem. Nie wiem kto by to wyraził lepiej niż Pani Grażyna. Te urywki o samotności kobiet dla mnie super. No ale rozumiem , ze ludzie mlodsi nie maja cierpliwości do takiej sztuki i przeżywania ludzkich dramatów. Ja do dzisiaj jestem porazona atmosfera tego filmu.

Zgadzam się. Nie wiem po co ta przerysowana interpretacja dialogów Grażyny Szapołowskiej. Ten teatralny charakter. Nie wnosi to nic do filmu.